πρόβουλος

-ο / πρόβουλος, -ον, ΝΑ

(στην αρχαία Αθήνα) (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οι πρόβουλοι

α) άνδρες κοινής εμπιστοσύνης που εκλέγονταν από τις αρχαίες ελληνικές πόλεις σε κρίσιμες στιγμές για να αποφασίσουν για πολιτικά ζητήματα ή για να εποπτεύουν τη λειτουργία τής πολιτείας

β) οι αποστελλόμενοι από τους Έλληνες κάθε χρόνο στις Πλαταιές πρέσβεις

γ) οι δέκα πρεσβύτεροι άνδρες που είχαν εκλεγεί στην Αθήνα μετά την καταστροφή τής εκστρατείας στη Σικελία για να φροντίσουν για την κοινή σωτηρία

δ) οι Ρωμαίοι ύπατοι

νεοελλ.

(το αρσ. πληθ. ως ουσ.) (στην εποχή τού Καποδίστρια) τίτλος τών προϊσταμένων καθενός από τα τρία τμήματα τού Πανελληνίου Συμβουλίου ή τής Προσωρινής Διοικήσεως τής Επικρατείας

αρχ.

1. αυτός που σκέπτεται ή συζητά κάτι εκ τών προτέρων ή υπέρ άλλων.

επίρρ...

προβούλως Α

εσκεμμένα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + -βουλος (< βουλή «σκέψη»), πρβλ. παρά-βουλος].